Even voorstellen…

Renée is psycholoog bij Kindt Clinics

In maart 2020 is Renée bij het team van Kindt Clinics gekomen. In deze blog deelt ze haar ervaringen van de eerste weken.

Mijn ervaring

Mijn eerste maand werken bij Kindt Clinics zit erop. Wat een wonderlijk begin van mijn nieuwe baan, na twee weken al thuiswerken in verband met het coronavirus.

De eerste werkdag begon al goed. Ik ging mee met een behandeling van slangenfobie. Toen we binnenkwamen bij de reptielenopvang sloeg de angst hevig toe bij de cliënt. Onder begeleiding van behandelaar Emma lukte het de cliënt om zich over te geven aan de angst. Na korte tijd stonden we weer buiten, de patiënt nog enigszins trillerig maar opgelucht. De volgende dag bij de test, om te kijken of de behandeling goed was aangeslagen, kreeg ik (met toestemming van de cliënt) een foto doorgestuurd van een blij gezicht van de cliënt terwijl ze naast de slang stond.

"Ik kreeg een foto doorgestuurd van een blij gezicht"

Dit was de eerste van een reeks uiteenlopende behandelingen waarbij ik mocht meelopen om ingewerkt te worden. Het is zó bijzonder om te zien hoe mensen vóór de behandeling binnenkomen, zenuwachtig, soms al angstig, en hoe de emoties tijdens de behandeling best behoorlijk kunnen oplopen. Hoe moedig zij dan toch hun angst opzoeken in de hoop deze  nooit meer te hoeven ervaren. Regelmatig vloeit er na afloop wel een traantje. Ik merk dat ik zelf ook niet geheel onberoerd blijf, je voelt toch compassie en opluchting als het gelukt is de angst goed op te roepen.   

Maar de volgende dag, als getest wordt of de behandeling gewerkt heeft, zijn de emoties van een heel andere orde: blijdschap, ongeloof, opgetogenheid. Het voelt als een cadeautje. Ik vind het fantastisch en ben onder de indruk. Eén behandeling moest die week nog een keer verricht worden omdat het effect minder sterk was dan gehoopt. De tweede keer was de behandeling gelukkig wel effectief.

"Ik merk dat ik zelf ook niet geheel onberoerd blijf"

Ook al een keer met een collega op onze knieën twee ratjes proberen te vangen die tijdens het voeren ontsnapt waren (in een dubbel afgesloten ruimte gelukkig). Ik stel me dan voor dat mijn vrienden me zo zouden zien rondkruipen voor mijn werk, hoe grappig is dat.

Wat een teleurstelling dat de behandelingen tijdens de coronacrisis niet voortgezet kunnen worden. Gelukkig vinden de intakegesprekken via Skype nog gewoon doorgang, maar voorlopig richt ik me op het contact met cliënten in de fase vóór de intakegesprekken. Dit doe ik nu vanuit huis, maar de energieke, sprankelende omgeving en de geweldige sfeer van de kliniek mis ik nu al. Wat een bof dat ik hier ben komen werken!

Of deel dit bericht met anderen: